Τρίτη 4 Μαρτίου 2014

Gustav Mahler, Kindertotenlieder (ποίηση Friedrich Rückert, 1872)

Μετάφραση Αγαθοκλής Αζέλης


1.

Ο ήλιος λέει ν’ ανατείλει τώρα

Σα συμφορά μην έγινε τη νύχτα

Η συμφορά σε μένα έγινε και μόνο

Ο ήλιος, λάμπει αυτός για όλους

Μην εγκολπώνεσαι τη νύχτα εντός σου

Στο αιώνιο φως ας τη βυθίσεις

Ένα λαμπιόνι έσβησε στη σκηνή μου

Σωθήτω το χαρμόσυνο της οικουμένης φως

 

Ο ήλιος λέει ν’ ανατείλει τώρα

Σαν να μην έπεσε τη νύχτα μπόρα

Η μπόρα εμένα βρήκε μόνο

Κι ο ήλιος λάμπει απά’ στον κόσμο

Μην εγκολπώνεσαι τη νύχτα εντός

Μα βύθισέ την σ’ αιώνιο φως

Ένα φωτάκι έσβησε βαθιά εντός μου

Ας μείνει της χαρά το φως του κόσμου

 

2.

Μα τώρα βλέπω γιατί τόσο φλόγες σκοτεινές

Με σπινθηροβολείτε κάποτε

Ω μάτια, σαν να’ ταν σ’ ένα βλέμμα

Όλη τη δύναμή σας να πυκνώνετε

Μα δεν το ένιωσα, καθώς με περιτριγύριζαν νεφέλες

Υφασμένες από μοίρα που τυφλώνει

Πως η ακτίνα για τον νόστο ετοιμαζόταν

Για εκεί απ’ όπου οι ακτίνες όλες αναβλύζουν

Θέλατε με το φως σας να μου πείτε:

Κοντά σου αιώνια να μείνουμε ποθούμε!

Όμως η μοίρα μας το ξέκοψε αυτό

Δες μας καλά, γιατί μακριά σου θα ’μαστε σε λίγο!

Αυτά που μάτια σου είναι τούτον τον καιρό

Σε λίγες νύχτες θα σου γίνουν άστρα μόνο.


Μα τώρα βλέπω γιατί φλόγες τόσο σκοτεινές

Με σπινθηροβολείτε κάποτε
 

3.

Σαν η μανούλα σου

Την πόρτα εντός διαβαίνει

Και στρέφω το κεφάλι

Αυτή να αντικρίσω

Το βλέμμα δεν πέφτει

Στο πρόσωπό της πρώτα

Παρά στο μέρος

Δίπλα στο κατώφλι

Εκεί που θα ’τανε

Τ’ αγαπημένο προσωπάκι σου

Όντας λάμποντας από χαρά

Κι εσύ θα ’μπαινες μέσα

Σαν πάντα θυγατέρα μου

Όταν μέσα η μανούλα σου

Περνάει

Με τη λάμψη του κεριού

Είναι σαν πάντοτε

Να ’ρχεσαι μέσα

Σαν να γλιστράς μαζί της

Μες στο δωμάτιο όπως πάντα

Ω, εσύ της πατρικής εστίας

Αχ τόσο σύντομα

Σβησμένο χαράς φως!

 

4.

Συχνά θαρρώ πως βόλτα βγήκαν μόνο,

Σύντομα πως στο σπίτι πάλι θα ’ρθουν

Η μέρα είν’ όμορφη, μη μου τρομάζεις,

Έναν περίπατο πιο μακρινό θα κάνουν.

Μα ναι, μια βόλτα βγήκαν μόνο

Στο σπίτι πάλι τώρα θε να φτάσουν.

Μη μου τρομάζεις, είν’ όμορφη η μέρα

Μια βόλτα κάνουν μόνο στις κορφές

Μόνο μα πρόλαβαν και έφυγαν μπροστά μας

Και δεν θα ξαναέρθουνε στο σπίτι

Θα τα προλάβουμε σε κείνες τις κορφές

Στο φως του ήλιου η μέρα είναι ωραία

Σε κείνες τις κορφές

 

5.

Με τέτοιον καιρό, με τέτοια τύρβη

Ποτέ δεν θα ’στελνα έξω τα παιδιά!

Τα κουβάλησαν έξω

Δεν με αφήσαν ν’ αντιλέξω!

Με τέτοιον καιρό, με τέτοιο μπουρίνι

Ποτέ δεν θα ’στελνα έξω τα παιδιά!

Θα φοβόμουν πως θ’ αρρωστήσουν.

Αυτές είναι σκέψεις ευτελείς

Με τέτοιον καιρό με τέτοια φρίκη

Ποτέ δεν θα ’στελνα έξω τα παιδιά!

Δεν με αφήσαν ν’ αντιλέξω!

Με τέτοιον καιρό, με τέτοιο μπουρίνι

Με τέτοια φρίκη

Αναπαύονται όπως  στης μάνας τους το σπίτι

Χωρίς τον φόβο κάποιας καταιγίδας

Με του θεού το χέρι σκεπασμένα

Αναπαύονται όπως  στης μάνας τους το σπίτι

 

 

2 σχόλια: