Η κατά λάθος διακονιάρα

 Έφερε ακόμη έναν γύρο την εκκλησία, όμως εκείνη άφαντη. Ένα μούδιασμα παρέλυσε το σώμα και τη σκέψη της νεαρής κοπέλας. Ασυναίσθητα τινάχτηκε και βρέθηκε να τρέχει κατά μήκος της οδού Θησέως. Δεν είχε στόχο, όμως κι ο στόχος θέλει σκέψη. Κι εκείνης το μυαλό πλημμύριζαν ασύνδετες εικόνες καταιγίδα. Ο πανικός της απρόσμενης απώλειας εναλλασσόταν με τον τρόμο της τιμωρίας. Η υπερήλικη γιαγιά της, πριν λίγα χρόνια φερμένη στην Αθήνα, δεν μπορούσε να προσανατολιστεί στους δρόμους της Καλλιθέας. Τα σπίτια έμοιαζαν μεταξύ τους, ορίζοντας δεν φαινόταν πουθενά, όσο για γράμματα δεν γνώριζε, για να διαβάζει τα ονόματα των δρόμων. Ήξερε να προσανατολίζεται νύχτα χωρίς φεγγάρι στο ορεινό δάσος, όμως στο αστικό τοπίο ήταν αναλφάβητη. Κάθε φορά λοιπόν έπρεπε να τη συνοδέψει κάποιος στην εκκλησία. Σήμερα ήταν πάλι η σειρά της Μ.. Καθώς όμως έπρεπε να πάει ενδιαμέσως φροντιστήριο, της είπε να την περιμένει στην είσοδο της εκκλησίας. Και τώρα έγινε άφαντη. Πώς να γυρίσει μόνη σπίτι και πώς να δικαιολογηθεί! Ενώ έτρεχε, είδε ένα περιπολικό της αστυνομίας να περνά και στο πίσω κάθισμα φαινόταν η γιαγιά. Οι φωνές της ακούστηκαν από το πλήρωμα, που έπιασε στην άκρη. Οι εξηγήσεις που έδωσε η εγγονή φάνηκαν επαρκείς και οι δυο τους πήρανε το δρόμο για το σπίτι. Η μαυροντυμένη με τη μετσοβίτικη ενδυμασία ήταν ταραγμένη. Όταν τελείωσε η θεία λειτουργία, αφηγούνταν αργότερα, βγήκε στην πόρτα. Καθώς δεν τη σήκωναν τα πόδια της, κάθισε σ’ ένα σκαλοπάτι. Ένιωσε κάποιον να της βάζει ένα νόμισμα στην παλάμη. Ανασηκώθηκε με βία, όμως γλώσσα για να διαμαρτυρηθεί δεν ήξερε. Άκρα ταπείνωση για μια γυναίκα με κεντρικό ρόλο στα δρώμενα του ορεινού χωριού της, μαίας και ψυχοπομπού συνάμα, που πονεμένοι κατέφθαναν ξημέρωμα για να τους ξεματιάσει. Πήρε λοιπόν τους δρόμους με το αβέβαιό της βήμα, να αποφύγει άλλη προσβολή. Ούτε κατάλαβε πώς βρέθηκαν οι αστυνομικοί να τη ρωτούν ακατανόητα πράγματα, ούτε πώς βρέθηκε στο περιπολικό. Στο οστεοφυλάκιο, στο κοιμητήριο του χωριού, όπου την έφερε η τελευταία επιθυμία, η επιγραφή του ονόματός της είναι ελληνική. Δεν θα μπορούσε εκείνη να την αναγνώσει, μα ούτε τα δισέγγονά της να ταξιδέψουν με δικές της αφηγήσεις.