Αναδρομή

Αναδρομή

Οξειδωμένο ψεύδος του καθρέφτη

Φενάκης τέκνο είδωλο σαθρό

Ψυχής δεν είναι έκτακτες θαμβώσεις

Μόνο πουκάμισο εκ γενετής κενό

Λικνίζεται πια πάνω στην κρεμάστρα

Της κιβωτού μιας θλίψης μυστικής

Ίχνος καιρού που οι στενές συμφύσεις

Σώματος νου θνησιγενώς ακροβατούν