ΑΓΑΘΟΚΛΗΣ ΑΖΕΛΗΣ

Βάσω Κάκλα, Προλογίζοντας τον ποιητή Αγαθοκλή Αζέλη.

Ο Κώστας Μαυρουδής, ένας από τους σημαντικότερους ποιητές της εποχής μας, εξέδωσε πέρυσι τη βραβευμένη ήδη ποιητική συλλογή με τίτλο Τέσσερις εποχές. Σε αυτήν προσεγγίζει την αίσθηση της χρονικότητας, της παροδικότητας, ανακαλεί το παρελθόν στο παρόν ενώ συνάμα παρουσιάζει την καταδίκη του εκάστοτε παρόντος να διαρκεί στιγμιαία, με τη ληξιαρχική πράξη παρελθοντοποίησης στο χέρι. Οι τέσσερις εποχές του χρόνου ενσωματώνονται σαν ψηφίδες σε έτη και αιώνες. Ο Αγαθοκλής Αζέλης φαίνεται να έχει ξεκινήσει εδώ και χρόνια μια τετραλογία άλλου είδους, αν κάποτε ολοκληρωθεί. Αυτό που ο Μαυρουδής σηματοδοτεί με εποχές του χρόνου, ο Αγαθοκλής φαίνεται να το απλώνει στο εικοσιτεράωρο. Άρχισε πριν τρία χρόνια με την ποιητική συλλογή «Νύχτες στο θρυμματισμένο Ενυδρείο», την οποία θα χαρακτηρίζαμε ως ποίηση της νύχτας, όπως αυτό φαίνεται και στο συνοδευτικό κείμενο που παρουσιάζει το βιβλίο:

«Το ενυδρείο λειτουργεί διακοσμητικά και κατευναστικά κατά τη διάρκεια της ημέρας. Όταν σβήνουν όμως τα φώτα, διάγει και έναν δεύτερο, απόκρυφο βίο. Μεταμορφώνεται σε εκκολαπτήριο ποιημάτων, σαν αυτά της παρούσας συλλογής. Θεμελιώδης αγωνία των ποιημάτων, η αναζήτηση ή η δημιουργία του 'Αλλου ως συνοδοιπόρου και συνομιλητή στο λαβύρινθο της ενδοσκόπησης αλλά και η κατασκευή μιας φόρμας που θα καθιστά επιτρεπτή την άρθρωση του άφατου, ώστε να ξεπεραστεί το παραγάδι της αυτολογοκρισίας.Στο τέλος κάθε νύχτας το ενυδρείο θρυμματίζεται, αφήνοντας πίσω του, σαν απονέρια, κάποια σπαράγματα λόγου, πρώτη ύλη για τον φιλόπονο αναγνώστη που θέλει να χαράξει πάνω τους τις δικές του διαδρομές...»

Αυτό το πρώτο του βιβλίο, αφιερωμένο στην ποίηση της νύχτας, φαίνεται να ακολουθεί η ποιητική συλλογή «Εωθινές Επιγνώσεις», με ποιήματα της μετά τη νύχτα ώρας, που ανήκουν στο λυκαυγές. Εδώ αλλάζει το ποιητικό κλίμα. Αν στο πρώτο βιβλίο καταγράφονται, έστω επεξεργασμένα, τα βιώματα, στο δεύτερο, το οποίο θα παρουσιαστεί σήμερα, εγχαράσσονται οι επιγνώσεις που ακολουθούν το βίωμα. Γράφει χαρακτηριστικά ο ποιητής για το νέο του βιβλίο:

«Αν ισχύει ότι η μέρα ανήκει στη δράση και η νύχτα στο στοχασμό, το εωθινό τους μεταίχμιο αφιερώνεται στον αναστοχασμό που οδηγεί σε επιγνώσεις. Η νύχτα είναι ίσως ο χρόνος που το ποιητικό υποκείμενο διαλέγει στα αποθηκευμένα θραύσματα της μέρας τα στοιχεία που μέσα από τον αναστοχασμό και τις επιγνώσεις θα οδηγήσουν στη σύνθεση της ποιητικής του μυθολογίας, η οποία θα αποτελέσει τη γέφυρα για τη μετάβαση στην εκάστοτε επιούσα. Την απόπειρα διαμόρφωσης μιας τέτοιας υποκειμενικής μυθολογίας αποτελούν και οι τυπωμένες «Εωθινές Επιγνώσεις», με την προσδοκία να επιδώσουν στον εταίρο τους ένα όχημα με το οποίο θα χαράξει τη δική του, λυσιτελή ή μη, Οδύσσεια.»

Άραγε θα ακολουθήσουν άλλα ποιήματα, άλλο βιβλίο; Και θα συνεχίσει τη μέχρι τώρα πορεία γύρω από το εικοσιτετράωρο; Ο χρόνος θα δείξει! Στη λογοτεχνία δεν χωρούν αβέβαιες προβλέψεις. Αυτό που μέχρι τώρα είδαμε στα ποιήματα του Αγαθοκλή Αζέλη είναι κείμενα τα οποία αποτελούν οχήματα που δεν κινούνται δεσμευμένα σε νοηματικές ράγες, στα οποία μπορεί να επιβιβαστεί κάθε αποφασισμένος αναγνώστης για να χαράξει το δικό του διανοητικό ταξίδι. Αρκεί να αποποιηθεί ο αναγνώστης την ερώτηση «τι εννοεί ο ποιητής;», την οποία, καθώς γνωρίζω, ο ίδιος ο Αγαθοκλής αποτρέπει τους μαθητές του στο μάθημα της λογοτεχνίας να τη θέσουν. Αρκεί ο αναγνώστης στη θέση της ματαιωμένης ερώτησης να αναρρωτηθεί, τι μπορεί να κάνει τον ίδιο να εννοήσει και να συναισθανθεί ο ποιητής με κάθε του ποίημα.

Γνωρίζοντας το πρόσωπο Αγαθοκλής Αζέλης ως φίλο και συνάδελφο, διαβάζοντας ποιήματά του προκύπτει μέσα μου η απορία: Πώς χωράνε στον ίδιο άνθρωπο ταυτόχρονα ένας πολύ αναλυτικός, σαφής και κοινωνικός δάσκαλος, κι ένας τόσο πυκνωτικός, κρυπτικός και μοναχικός ποιητής.

(Ομιλία στην παρουσίαση της ποιητικής συλλογής του Αγαθοκλή Αζέλη «Εωθινές Επιγνώσεις», η οποία έλαβε χώρα στις 22-12-2011 στο βιβλιοπωλείο ΚΗΡΗΘΡΕΣ στα Τρίκαλα.)