Η κυρία «;»

Στην Τετάρτη δημοτικού τους άφησε πλέον η γλυκομίλητη κυρία Σύνα και τους ανέλαβε η κυρία … -αδυνατεί να θυμηθεί το όνομά της. Συμβαίνει αυτό σε βάθος χρόνου, όταν η μνήμη κάνει τις εκκαθαρίσεις της και κρατάει τα σημαντικά θετικά και αρνητικά περιστατικά και κάποια ακόμη για ακαθόριστο λόγο, αφήνοντας τα συνηθισμένα να καταπέσουν στο βάραθρο της λήθης. Μπορεί πάντως να τη λέγαν και Μαρία. Όπως και να έχει δεν θα είχε απομείνει κάποιο ίχνος της, αν δεν είχε λάβει χώρα ο άγριος τσακωμός του με κάποιους συμμαθητές του. Εκείνα τα χρόνια δεν είχε επινοηθεί ακόμη το μπούλιγκ. Οι μαθητές από τα καλά σπίτια ήταν πάντως άτεγκτοι με τον διαφορετικό, που εκτός από τους γενικούς χωριάτικους τρόπους και τη ζωηράδα, δεν μπορούσε να μιλήσει με τους άλλους ούτε για τον Ιβανόη ούτε για τον Άγνωστο Πόλεμο και τον Παράξενο Ταξιδιώτη, γιατί δεν είχε τηλεόραση στο σπίτι. Όταν μάλιστα ο άλλος τους νικούσε στα χαρτάκια, καθώς είχε κολλημένα δύο μαζί, ώστε να πηγαίνει το δικό του βολίδα στο τέρμα και να ρίξει πρώτος όλα τα χαρτάκια των παικτών να ρολάρουν στον αέρα και να κερδίσει όσα πέφταν από την καλή μεριά. Του ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι όταν του ρίχτηκαν στο διάλειμμα –δεν θυμάται πια τον λόγο- κι εκείνος με την αγανάκτηση του εγκλωβισμένου αγριμιού τους στόλισε με τους ακατονόμαστους υβριστικούς όρους που μετέφερε ο πατέρας του στο σπίτι από την οικοδομή, μαζί με το μεροκάματο. Ούτε που κατάλαβε πότε το πρόλαβαν στη δασκάλα, που τον κάλεσε σε απολογία. Αντί να τον μαλώσει αμέσως, τον ρώτησε για την καταγωγή του και μετά του ζήτησε να της μεταφράσει μερικές λέξεις στα βλάχικα. Μέχρι τώρα θυμάται ότι μία από αυτές ήταν αούα (σταφύλι). Μετά από τα ακατανόητα προκαταρκτικά άρχισε η επίπληξη, ότι θα έπρεπε να πέσει στα γόνατα και να ζητήσει έλεος από τον Θεό κι εκείνος θα έκρινε αν θα τον συγχωρούσε και να μη διανοηθεί να το ξανακάνει και άλλα πολλά. Δεν θυμάται αν κάλεσαν τους γονείς στο σχολείο. Εκείνος μέσα του απορούσε γιατί απαγορεύεται στο σχολείο να μαλώνει με τη γλώσσα που μάθαινε από τον πατέρα του στο σπίτι και παραξενεύτηκε ακόμη περισσότερο όταν είδε στο ενδεικτικό τον βαθμό οκτώ, καθώς τις τρεις πρώτες τάξεις τις είχε περάσει με επτά.

Αγαθοκλής Αζέλης