Οι δικαιάκηδες του καναπέ και η λειτουργία των σχολείων ή το μίσος για τους εκπαιδευτικούς ή γενικώς η κατσίκα του γείτονα, η οποία δεν είναι κατσίκα

Βρέθηκε ο ένοχος; Έτσι φαίνεται. Για το κλείσιμο των σχολείων δεν ευθύνεται η Σοφία, ο Τηλέμαχος ή ο ...Αγαμέμνων, παρά η συμπαιγνία του δημάρχου με τους εκπαιδευτικούς, στους οποίους κατά τους αναλυτές της καφετέριας συνειρμικά θα κάνει πλάτες για αδιευκρίνιστους λόγους. Έφτασε μήπως η στιγμή να διαλύσουμε τους θεσμούς και να αποφασίζουν για τα τρέχοντα οι δικαιάκηδες, με ένα είδος τηλεχειριστηρίων, ώστε να μη χάνεται πολύτιμος χρόνος; Ασφαλώς θα έπαιρναν τις καλύτερες και ταχύτερες αποφάσεις, αρκεί που δεν χρειάστηκε να αποφασίσουν ποτέ για τίποτε!

Γνωρίζουν όμως τα πάντα κι έχουν έτοιμη τοποθέτηση επί παντός επιστητού. Ιδιαίτερη γνώση και εγρήγορση έδειξαν πρόσφατα για σχολικά ζητήματα. Αρχικά χωρίς να έχουν πατήσει πόδι σε σχολική μονάδα μετά τις γιορτές, έκριναν ότι τα σχολεία έπρεπε να ανοίξουν παρά την ανυπόφορη χαμηλή θερμοκρασία και επέπληξαν δημόσια τη δημοτική αρχή για την απόφαση κλεισίματος. Μόλις εισακούστηκε την άλλη μέρα η απόφανσή τους από τη δημοτική αρχή, η οποία αποφάσισε το άνοιγμα, έσκιζαν τα ρούχα τους από αγανάκτηση για την επιπολαιότητα. Αποφάσισε εκ νέου η δημοτική αρχή το κλείσιμο; Ε αυτό παραπήγαινε, θα έπαιρναν τους δρόμους, αν δεν κινδύνευαν να γλιστρήσουν! Στο πέρασμα των ημερών φανερώθηκε η ... ταμπακέρα, όπως έλεγαν στην παλιά πολιτική γλώσσα, η οποία στην περίπτωση αυτή είναι ο λεγόμενος στην ντοπιολαλιά "μπάκακας". Οι δικαιάκηδες αγανάκτησαν, διότι, λέει, ... κάθονται οι εκπαιδευτικοί.

Αν δεν εκδηλώνει μίσος αυτός ο μπάκακας, τι δηλώνει; Ένας μπάκακας ο οποίος υποδηλώνει την αντίληψη ότι οι εκπαιδευτικοί είναι αργόμισθοι οι οποίοι απλώς εισπράττουν μετρώντας συντάξιμα! Ότι οι εκπαιδευτικοί συλλήβδην είναι άτεκνοι, επομένως δεν χρειάζεται να προβληματιστούν αν για τα δικά τους παιδιά παραμένει κλειστό το σχολείο, ή ακόμη περισσότερο, μισούν τα παιδιά τους, πιέζοντας να κλείνουν τα σχολεία - ας χάνουν τα παιδιά τους μάθημα- για να κάθονται εκείνοι στο σπίτι. Εκτός αν τα παιδιά των εκπαιδευτικών πηγαίνουν σε ξεχωριστά σχολεία! Ότι, τέλος, δεν τους απασχολεί, αν και πότε και πώς θα "βγει η ύλη"!

Αυτό το μίσος εις βάρος των εκπαιδευτικών, είτε ως εκπεφρασμένο μίσος είτε ως ανοχή του από τη σιωπηρή κοινή γνώμη, καταδεικνύει ότι είμαστε μια κοινωνία σε μεγάλη σύγχυση και κρίση. Μια κοινωνία η οποία σκέφτεται με συγκεχυμένα ανεξέλεγκτα συναισθήματα, η οποία έπραξε το ίδιο και σε άλλες συγκυρίες στο παρελθόν, με συνέπειες που ελάχιστους, ωφελιμιστές, χαροποίησαν.

Υ.Γ. Δεν με ενδιαφέρει εδώ να πάρω θέση για τις ενέργειες της δημοτικής αρχής. Εκείνη στελεχώνεται από αιρετούς. Η κοινωνία όμως είναι μόνιμη.

Αγαθοκλής Αζέλης