ΑΓΑΘΟΚΛΗΣ ΑΖΕΛΗΣ

Μικρή Ελεγεία για τον καταδότη της οδού Περσεφόνης*

Σε μια επαρχιακή εφημερίδα της μακρινής Διαβολάνδης εντόπισα την παρακάτω ιδιόρρυθμη επιστολή, την οποία, ελλείψει άλλης έμπνευσης, αντιγράφω σε τούτη τη στήλη.

«Αδελφέ πονεμένε καταδότη,

σπαράζει η ψυχή μου με την εικόνα σου που πλάθει ο ψυχρός ορθολογιστικός (νοσηρός;) νους μου! Ζωγραφίζει το περίγραμμά σου, καθώς, Σαββατόβραδο, στη διαδρομή του χρόνου από τα πάντα αρνητικά φορτισμένα μεσάνυχτα προς το λυκαυγές, την ώρα που οι πιο ταπεινοί κοιμούνται τον ύπνο του δικαίου κλείνοντας μια ακόμη δύσκολη μέρα δουλειάς ή αγώνα με τα μικρά τους παιδιά, ενώ οι πιο ελεύθεροι ίσως μόλις έχουν επιστρέψει από τη σαββατιάτικη εκτόνωση, ζωγραφίζει λοιπόν ο νους μου το περίγραμμά σου, καθώς μένεις κολλημένος πίσω από τις γρίλιες του σκοτεινού σου δωματίου, ώρες τώρα επαναλαμβάνοντας το επίπονο τελετουργικό κάθε βασανιστικής μοναχικής νύχτας! Το αίμα καλπάζει σαν τρελαμένο στις φλέβες, όταν νιώθεις τη μεγάλη αδικία, που ρίχνει αλάτι στην πληγή κάθε συνειδητοποιημένου αναμορφωτή αυτού του κόσμου (Weltverbesserer τον λεν οι Γερμανοί!), που πεισματικά ανυπάκουος και άναρχος δεν λέει να ευθυγραμμιστεί με το αλφάδι του ζυγισμένου σου μυαλού. Σφαδάζει στα κύτταρά σου το πληγωμένο περί δικαίου αίσθημά σου, όταν ξανά και ξανά πρέπει να διαπιστώσεις ότι ο γιαλός είναι στραβός, και ύπνος δεν σε κολλάει  ψάχνοντας για τη λύση. Βλέπω τα μάτια σου να λάμπουν κάτω από τα βαριά σου βλέφαρα, την ώρα που επιτέλους ο μουδιασμένος νους γεννά την Ιδέα. Τρέμοντας σχεδόν τα δάχτυλα σχηματίζουν τον αριθμό στο τηλέφωνο – λίγο έλειψε να πάρεις λάθος. Έπρεπε να παρέμβει η υπηρεσία ευθυγράμμισης γιαλών, τώρα, στις μικρές ώρες της νύχτας, που η κυκλοφορία είναι ανύπαρκτη και οι ανευθυγράμμιστοι, ειδικά αυτοί, κλινήρεις και ανενεργοί. Δεν δίνεις φυσικά το όνομά σου, άλλωστε οι αγανακτισμένοι πολίτες, από τα παλιά χρόνια,  φορούσαν κουκούλα την ώρα που συνέβαλλαν στην «ευθυγράμμιση», και μόνο στην αρχαία Αθήνα ο συκοφάντης εμφανίζονταν ευθυτενής δημοσίως, ακόμη και στα λαϊκά δικαστήρια – αλλά και στις αριστοφανικές κωμωδίες! Ακούω τώρα την καρδιά σου να πάει να σπάσει από ηδονή, καθώς βλέπεις την κατσίκα του γείτονα να ψυχορραγεί, όπως θα έλεγε και ο μακαριότατος, το περί δικαίου αίσθημά σου αποκαταστάθηκε. Πάλι όμως άγρυπνος θα μείνεις, αυτή τη φορά από χαρούμενη αδημονία, περιμένοντας το λυκαυγές για να δεις την απόγνωση των γειτόνων για την ψόφια κατσίκα.

Είδες τα κουφάρια απ’ τις κατσίκες ν’ απομακρύνονται απ’ τα πεζοδρόμια, τον γιαλό ευθυγραμμισμένο, κι όλα επιτέλους να λειτουργούν με βάση τους κανόνες που είχες διαβάσει σ’ εκείνο το βιβλίο με απανθίσματα σοφίας. Πηγαίνεις να το φυλλομετρήσεις, να δεις μήπως ξέφυγε κάτι  κατά τη διαδικασία ευθυγράμμισης, και τι να δεις! Μέσα στη μέθη της αϋπνίας και του υπερχειλίζοντος δικαίου, υπαγόρευες από λάθος βιβλίο στην υπηρεσία ευθυγράμμισης, που τόση εμπιστοσύνη σου χάρισε! Κοιτάζεις το εξώφυλλο κι η καταπονημένη σου καρδιά πάει να σπάσει: «Μπιγκ μπράδερ, οι κανόνες του παιγνιδιού», Διαβολάνδη 2006, εκατοστή έκδοση, εκδόσεις Μάρτυρας». «Δυστυχία μου, στραβά αρμένιζα», σε ακούω να ψιθυρίζεις πνέοντας τα λοίσθια – πώς ν’ αντέξεις την αδικία εσύ, ένας αναμορφωτής δικαιάκιας, όπως θα έλεγε ο Αριστοφάνης; Και πώς να ξαναστραβώσεις  τους ίσιους γιαλούς; Και πώς τα νήπια και τα βρέφη να πιουν γάλα απ’ τις νεκρές κατσίκες;»

Για την αντιγραφή, Αγαθοκλής Αζέλης [Σεπτέμβριος 2006]

* Η οδός Περσεφόνης είναι σχετικά κεντρικός δρόμος της πρωτεύουσας της Διαβολάνδης, στην οποία, παρά τη μεγάλη απόσταση από τη χώρα μας, είναι πολύ διαδεδομένα τα αρχαιοελληνικά ονόματα, ακόμα και στους δρόμους, λόγω βαθιάς κλασικής παιδείας.