Μάνου Χατζιδάκι
Reflections
( κύκλος τραγουδιών, έργο 26 )
(Μετάφραση στίχων: Αγαθοκλής Αζέλης, Φανή Μπαλαμώτη)
1 .Ορφέας (Orpheus)
Ψυχή στη
φωτιά με τους θεούς αναμετρήθηκα
Η σκιά μου
οδηγός σου
Μέσα από την
κοιλάδα κι ήρθα, κοντοστέκεσαι
Ακολούθησέ
με
Ανηφορίζοντας
στο λόφο
Τόσο
δύσκολο, τόσο δύσκολο
Να σε
κρατήσω μακριά από τα μάτια μου
Νιώθω την
ανάγκη να γυρίσω
Και να δω το
πρόσωπό σου
Ακολούθησέ
με
Έλα αυγερινέ
μου
Έλα της
νυκτός χαμέ
Έλ’
ακολούθησέ με
Σ’ ακολουθώ
περνώντας μες από σπασμένο όνειρο
Άπλωσα τα
ιστία μου
Να περιμένω
πια δύσκολο τόσο
Να δω το
πρόσωπό σου
Αν και μου
είπανε «ποτέ σου μη γυρίζεις πίσω».
2.
Η μέρα (The day)
Καθισμένος
τις ώρες που ο ήλιος πυρώνει
Ονειρευόμενος
με τρόπο που το όνειρο πάντα γεννιέται
Γλιστρώντας
στα όσα νιώθω όταν τη βούλησή μου αποθέτω
Κοιμούμενος
την ώρα που ο ήλιος σιωπά
Μόνος εδώ
μαζί με σένα
Πάρε το
χρόνο μου, πάρε κι εμένα
Φεύγοντας
την ώρα που ο ήλιος παγώνει
Περπατώντας
με τον τρόπο ιστορίας ειπωμένης
Περπατώντας
μέσα από όσα αγαπώ κι η καρδιά μου είναι ακίνητη
Ελπίζοντας
πως θα ονειρευτώ ξανά μα μέχρι τότε πώς να ζήσω
Μόνος εδώ
μαζί με σένα
Πάρε το
χρόνο μου, πάρε κι εμένα
3. Αγάπα την (Love her)
Αγάπα την
Αγάπα την
απ’ τον καιρό της άνοιξης
Αγάπα την
για τις μέρες που ζείτε
Φίλα την
Φίλα την
όταν γελά
Φίλα την για
τις νύχτες π’ αγαπάς
Και θα
μάθεις
Πόσο
ξεχωριστό είναι
να την αγαπάς
Κι εκείνη να
νιώσει μπορεί
Την αγάπη να
μεστώνει
Μέρα τη μέρα
καθώς ζείτε
Μάθε την
Μάθε πώς
νιώθει
Μάθε πως αν
την αγαπήσεις δική σου μέλει να ’ναι
Κράτα την
Κράτα την
σαν κλαίει
Κράτα την
μέχρι οι καρδιές σας να γιάνουν την πληγή
Κράτα την
μέχρι να χαμογελάσει
Να βρέξει
μην αφήσεις ποτέ στην αγάπη σας
Και θα
μάθεις
Πόσο
ξεχωριστό είναι να την αγαπάς
Κι εκείνη να
νιώσει μπορεί
Την αγάπη να
μεστώνει
Με κάθε σου
φιλί
Αγάπα την
Αγάπα την
Αγάπα την
απ’ τον καιρό της άνοιξης
Αγάπα την
για τις μέρες που ζείτε
5. Κεμάλ (Kemal)
Θα θυμάστε ότι την τελευταία φορά βρήκαμε τον πρίγκιπα άφραγκο στη Πονς Βαλντέ ενώ ο Τζέρυ κοιτούσε από ’να δέντρο…
Στη χώρα του
Αλή Μπαμπά στη θάλασσα του Μπαμπαλή,
Ζούσε ένας
άντρας που έπαιζε σάζι με ζήλο στα γόνατά του.
Χόρευε
ανάμεσα στα χνουδωτά δέντρα και ζωντάνευε τα πουλιά
Και τ’ όνομά του ήταν πρίγκιπας Μπασοβιόλης κι αγαπούσε την άσχημη γυναίκα του.
Τραγούδαγε
τα τραγούδια του Λούτβη με τον δικό του ξεχωριστό τρόπο
Και κάπνιζε
τσάι με το δύσμορφο κεφάλι και κοιμόταν νύχτα-μέρα.
Με το σαρίκι
του και το σκαρί του αντιμετώπιζε τους κλέφτες της Γερμανίας
Όμως
πρόσεχε, μεγάλε πρίγκιπα Μπασοβιόλη, θα σε κρεμάσουνε σε δέντρο.
Πενήντα
ημερόνυχτα περίμεναν ένα σήμα από τον γέροντα Ράταν
Να κάνουν
πως φορούν τα χρώματα του αυτοκράτορα Τσάρλι Χαν.
Κι έτσι
έκαναν περίπατο στο δάσος με τραγούδι ακούραστοι
Για να
βρούνε φύλλα δάφνης στο καζάνι της τρελλής μάγισσας Μπέττη Λη.
Ήρθε η
απάντηση από την άκρη ενός φύλλου που βρέθηκε πάνω στο χώμα
«Μόνον ο
χρόνος κι ο πρίγκιπας Μπασοβιόλης θα σας γεμίσουν τις κοιλιές.
Ψάξτε στα βουνά, ψάξτε στους κάμπους, διασχίστε τη θάλασσα του Μπαμπαλή,
Μα θυμηθείτε πως τα παιδιά σας χρειάζονται την τροφή από περίτεχνο συρματούργημα.»
Τότε μια
μέρα στην Αμπαλόνε ήρθε ένας αγγελιοφόρος για να πει
Πως ο κρεμμυδοκέφαλος Μπασοβιόλης έσπασε στα δυό και δεν μπορεί να παίξει
Θα μας πάρει
τη γη του Λούτβη ο γεννιοφόρος του Κλήβς;
Μόνο θαύματα
θα μας σώσουν και ταχυδακτυλουργικά.
Από τον
ουρανό ήρθε μια απάντηση στην ερώτηση του πλήθους
«Θα συναντήσετε έναν ψηλό μελαχρινό ξένο που φοράει μαυρογάλαζα καννίβια.
Ποια είναι η
Λούση ποιος ο Νέστωρ; Έπρεπε να είμαστε εκεί τώρα.
Γιατί είναι
η Αφροδίτη του Μίλτον κι ο φύλακάς της ο πρίγκιπας Κεμάλ
Καληνύχτα,
Κεμάλ. Αυτός ο κόσμος δεν θ’ αλλάξει ποτέ… Καληνύχτα.
6. Αφοσίωση (Dedication)
Νιώθω πως
γερνάω
Δεν φοβάμαι
Αν και
κόσμους απέχω από το χθες
Όμως δεν
πιστεύω πως σήμερα είμ’ αρκετά μεγάλος
Για ν’
αγαπήσω και την αγάπη να νιώσω
Και να δω αν
η αγάπη είν’ ο τρόπος
Δεν
χρειάζομαι μέρη φανταχτερά
Για να
σπρώξω την ώρα
Ευτυχισμένος
νιώθω
Όντας μαζί
σου εδώ απόψε
Κι ας μην
είμαι σίγουρος
Πως είναι ο
χρόνος ο σωστός
Να αγαπώ, να
νιώθω την αγάπη
Να δω πως η
αγάπη είναι εντάξει
Και θα
τραγουδάς
Όσο υπάρχει
τραγούδι
Όσα ένιωσες
δεν έφυγαν ποτέ
Ήταν η πρώτη
σου φορά που ερωτεύτηκες
Ίσως δεν
ξανατραγουδήσω αύριο
Όμως θα
θυμάμαι
Την πρώτη
που αγάπησα φορά
Αργά
ξεθώριαζε η εικόνα
Και τώρα πια
είναι μακριά
Τα γράμματα
που θυμόμαστε, παλιά και φθαρμένα
Κι ας έχει
περάσει ο χρόνος
Η μνήμη
κοντοστέκεται
Στο ν’
αγαπά, να νιώθει την αγάπη
Να ξέρει
πότε η αγάπη φεύγει.
8. Τραγούδι του δρόμου (Street Song)
Όλοι γελούν
μαζί κι η μέρα περνά
Ευτυχισμένοι
σαν το γέλιο μιας γιορτής, τα πεζοδρόμια πλημμυρίζουν
Στους
πολυσύχναστους δρόμους οι άνθρωποι χορεύουν
Βαδίζουν
τραγουδώντας
Χόρεψε μέσα
από τα μαγαζιά στους δρόμους όλων των γιορτών τρελά
Στροβιλιζόμενος
με ονειροπόληση που σε εκσφενδονίζει
Στους
πολυσύχναστους δρόμους η μουσική αναδύεται
Καθώς ο
κόσμος παίζει
9. Πικρή διαδρομή (Bitter way)
Περπάτα με
σ’ ένα παραθύρι
Και θα σου
δείξω τι ακούω
Κράτα με σε
μια δαχτυλήθρα
Και θα με
κρατήσεις πολύ κοντά
Ψηλά και
χαμηλά βρέθηκα
Η εμπειρία
είναι πράγμα που αγοράζεται
Αφού τα
χέρια που χθες σε κρατούσαν
Σου λέγαν
ψέματα
Ίσως είμαι
χορευτής
Μακάρι όμως
για σε να έπαυα, καλή μου
10. Δέσποινα (Noble Dame)
Μια φορά κι
έναν καιρό, ήταν μια δέσποινα καλόφημη, μια δέσποινα
Έχει ένα
ασημένιο δαχτυλίδι από τον βασιλιά της
Δος της μια
δεκάρα, βγάλε την για δείπνο, δος της κρασί
Παρηγόρησέ
την αν αναστενάζει και μετά κλαίει
Αναζήτησέ
την στο σιντριβάνι του δρόμου, χαιρέτισέ την
Μη φοβάσαι
να χαμογελάσεις και να φύγεις μετά
Κι αν τη
δεις να μονολογεί
Άσε την μόνη
η καρδιά της πατάει γερά
Μια φορά κι
έναν καιρό, ήταν μια κυρία ξέγνοιαστη, χρυσομαλλούσα
Ήταν η μόνη
φίλη του βασιλιά
Ίσως έρθει
να ρωτήσει τ’ όνομά σου, δέσποινα
Θα της
δώσουμε την αγάπη μας στο δρόμο συντροφιά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου