Το βιβλίο αποτελεί υβριδικό επιστέγασμα του συγγραφικού έργου του Κώστα Μαυρουδή, στο οποίο συναιρείται η ποίηση, η πεζογραφία και ο υπαρξιακός φιλοσοφικός στοχασμός. Πρόκειται για βιωματικό και αναγνωστικό απόσταγμα ενός πολύπλευρα και σε βάθος ιδιαιτέρως καλλιεργημένου ανθρώπου, στο οποίο παρουσιάζει τον αναστοχασμό του για την πνευματική -ιδιαιτέρως τη συγγραφική- δημιουργία και το εφήμερο της ανθρώπινης ύπαρξης, τελικά την άνιση μάχη του ανθρώπου με τον χρόνο, την προσπάθεια του καλλιτεχνικού έργου να υπερβεί την χρονικότητά του. Αν επιτυγχάνεται κάτι ως προς το τελευταίο, είναι η διαφορετική κατανόηση του έργου τέχνης όσο αλλάζει το υποκείμενο της παρατήρησης, γνωστικά και ηλικιακά-υπαρξιακά.
Ο
Κώστας Μαυρουδής, ο οποίος κινείται γνωστικά με σπάνια άνεση στη λογοτεχνική
παραγωγή μέσα στη διαχρονία, στα κείμενα του παρόντος βιβλίου κάνει δύο
παράλληλες συμπληρωματικές κινήσεις: της αποστασιοποιημένης παρατήρησης και της
υποδόριας διείσδυσης. Αγγίζει και μετράει τον παλμό από τη μια και συνάμα
ταξιδεύει στο κυκλοφορικό σύστημα του παρατηρούμενου αντικειμένου αλλά και του
παρατηρούντος υποκειμένου.
Ο
λόγος του συγγραφέα μπορεί να είναι αφοριστικός, δεν είναι όμως δογματικός.
Εμπεριέχει τη θέση και την άρση της μέσα στο βιβλίο, η ανάγνωση του οποίου καλείται
να αποδεσμεύεται από τη γοητεία της χαρισματικής γραφής, ώστε να εντοπίζει
αποτελεσματικά αυτή τη δυαδικότητα, όπως σε ένα κυνήγι χαμένου θησαυρού. Διότι,
αν χαρακτηρίζει π.χ. στη σ. 206 την επίγνωση «αργοπορημένη πια, αχρείαστη
μαθητεία», στη σ. 84 έχει προληπτικά σπείρει τον σπόρο της αμφιβολίας: «Οι
απόψεις μας εγκυμονούν διαρκώς τον διάδοχό τους». Επιβεβαιώνει λοιπόν ο συγγραφέας
συχνά τη σχετικότητα των πραγμάτων, συνάμα όμως αποδομεί και τη βεβαιότητά του.
Ας
είναι ευλογημένη η μισογεμάτη συσκευασία με αλάτι του Bad Ischl, που κινητοποίησε τον αναστοχασμό του
συγγραφέα μας και καρυκεύει, με προσωπική μας ευθύνη της δοσολογίας, τη δική μας
μελαγχολία της παροδικότητας!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου