Η διαύγεια της θολότητας

 Η διαύγεια της θολότητας

 

Εμείς οι ευνοημένοι, που η λάσπη

περιστασιακά

μόνο έως το γόνατο ανέβηκε

παραμερίζουμε συγκαταβατικά ψυχορραγούντες

όταν ξεχύνονται απρόσκλητοι απ’ τις οθόνες μας

και μας διαταράσσουνε τη βραδινή οινοποσία

τη συνοδευτική βαθέως προβληματισμού

για την πορεία του μικρόκοσμού μας.

Παραθερίζουμε σε μια Κάρλα

που ξεβράζει ανθρώπους, τρομάζοντας

παρεπιδημούντα  ψάρια με πλαστικά λέπια

κι αμετανόητους Ιωνάδες στα στομάχια,

προχωράμε ανενόχλητοι, κοιτάμε δίχως όραση,

συλλέγουμε μυγοπόδαρα,

ερίζουμε για το φύλο κορεών και ψύλων

-με τους αγγέλους ξεμπερδέψαμε-

βουλιάζουμε ανεπίγνωστα μέσα στο σκάφανδρο

της βεβαιότητας βαθύτερα στο πλαγκτόν

της μοναχικής μας αυταρέσκειας,

ενώ το οξυγόνο λιγοστεύει

Αυξάνοντας την παρενδυτική μας ευτυχία.