Καιρός του θερίζειν…

 

Κάποτε ο λόγος της γεωγραφίας

κυριολεκτεί μεταφορικώς,

όπως στη Γάζα καλή ώρα,

που την απλώνουν -αιμοστατική;-

στο πληγιασμένο σώμα της

παλαιστινιακής ριβιέρας

-της γαζωμένης ανθρωπότητας καλύτερα-

από του τεχνικού πολιτισμού

τα επιτεύγματα.

 

Ανθρώπινες κουκίδες φαίνονται

από μακριά,

να σαβανώνουνε το σκήνωμα

του φαντασιακού πολιτισμού μας.

Οι φιλαρμονικές του συρρικνώνουν

τις δυσαρμονίες των οργάνων τους,

την ώρα που άλλα όργανα ορεκτικά

καταμεσήμερα γίνονται των κοράκων.

 

Στο μεταξύ αλλεπάλληλες γενιές

ναυλοχούν στην όχθη του Αχέροντα,

πληρώνοντας για κόμιστρο στον κωπηλάτη

με αρμαθιές ξεψυχισμάτων στοναχές.