ΟΙ ΦΩΤΕΙΝΕΣ
ΠΕΤΡΕΣ διασχίζουν τον αέρα,
οι ανοιχτό-
λευκες, οι φωτο-
δότρες.
Δεν θέλουν να πέσουν, να γκρεμιστούν,
να ευστοχήσουν. Αν-
ορθώνονται,
όπως μικρόσωμα
αναρριχώμενα ρόδα, έτσι ανορθώνονται,
ανεμίζουν
στη μεριά σου, χαμηλόφωνή μου
αληθινή μου -:
σε βλέπω, τα κόβεις με τα
καινούργια μου, τα
συνηθισμένα χέρια μου, τα βάζεις
στο επαναφώτεινο, που κανείς
δεν χρειάζεται να κλάψει και να ονομάσει.
[Μετάφραση: Αγαθοκλής Αζέλης]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου