Ακούμπησε το δάχτυλo στο στόμα.
Μη φωνάζεις.
Στάσου
στην άκρη του δρόμου.
Ίσως θα ’πρεπε να ξαπλώσεις
στη σκόνη.
Τότε θα κοιτάς ψηλά στον ουρανό
θα είσαι ένα με το δρόμο,
κι όποιος γυρνά να σε κοιτάξει
μπορεί να φύγει σαν κανένανε να μην αφήνει πίσω.
Είναι πιο εύκολη η φυγή
σαν είσαι ξαπλωμένος, παρά όταν στέκεις,
όταν σιωπάς παρά όταν φωνάζεις.
Κοίτα τα σύννεφα για πέρα πώς τραβάνε.
Να είσαι ταπεινός, τίποτε μην κρατάς σφιχτά.
Διαλύονται.
Κι εσύ είσαι ανάλαφρος.
Κι εσύ διάρκεια δεν θα’ χεις.
Δεν αξίζει να φοβάσαι
την εγκατάλειψη,
όταν πια ο άνεμος σηκώνεται
κι απομακρύνει
το σύννεφο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου