Ο τραυματίας φοιτητής

Στον φίλο Αλέξανδρο Χονδρό, τραυματία φοιτητή του Πολυτεχνείου

            Εκείνο το πρωί ο Μ. επέστρεψε απροσδόκητα στο σπίτι χωρίς να μείνει για το μεροκάματο. Όπως θα εξηγούσε με υπερένταση στους άλλους, το τρόλλεϋ έκανε τέρμα στην Πανεπιστημίου και δεν έστριψε στην Πατησίων. Αναγκαστικά πήρε με τα πόδια τον δρόμο για την οικοδομή. Λίγο πριν τη διασταύρωση με την Τοσίτσα τον σταμάτησε ένας αστυνομικός και του απαγόρευσε να συνεχίσει. Του είπε να μαζευτεί στο σπίτι, γιατί τα πράγματα είναι δύσκολα, οι φοιτητές έκαναν επανάσταση. Εκείνος υπάκουσε, έχοντας πριν αντιληφθεί ότι η πύλη του πολυτεχνείου ήταν πεσμένη σε χαλάσματα και κάτι αστυνομικοί με μάνικα ξέπλεναν τον δρόμο. Πρέπει να έγινε μεγάλο κακό, είπε. Το προηγούμενο απόγευμα που πέρασε από εκεί είχε πολύ λαό και τώρα ερημιά. Καθώς έλεγε αυτά ακούστηκε φασαρία στον διάδρομο του υπογείου της πολυκατοικίας στην Καλλιθέα. Βγήκε έξω κι επέστρεψε αμέσως παίρνοντας βαμβάκι και ιώδιο. Η πόρτα της γκαρσονιέρας που έμενε ο φοιτητής ήταν μισάνοιχτη. Μπήκε με φόρα μέσα, ενώ οι ένοικοι των καθώς πρέπει ορόφων είχαν κατεβεί και φώναζαν ότι είναι τρελός, ότι συμμάζεψε τον αλήτη αντί να τον πετάξει έξω, ότι έβαζε σε κίνδυνο τους νοικοκυραίους, αν έπαιρνε είδηση η αστυνομία το περιστατικό. Εκείνος, μολονότι οξύθυμος, σαν να μην τους άκουγε. Ο μικρός, που τον είχε ακολουθήσει, κρυφοκοίταζε από την πόρτα. Σε ένα κρεβάτι ήταν ξαπλωμένος ο ψηλός μελαχρινός άνδρας, γυμνός από τη μέση και πάνω. Το τριχωτό κορμί του είχε βαθιές εκδορές σε διάφορα σημεία. Ο Μ. αφού περιποιήθηκε τις πληγές, του είπε να μην ανησυχεί, ήταν επιφανειακές. Πιο πολύ ήταν ο φόβος... Να κρύβεται όμως και να μη βγαίνει έξω. Από τον σταθμό του BBC στα βραχέα, με την κεραία συνδεδεμένη με καλώδιο στο πολύφωτο για να πιάνει, κρυφάκουσαν αργότερα τα καθέκαστα. Ήταν Νοέμβρης του 1973. Λίγο καιρό αργότερα ο σγουρομάλλης τραυματίας θα έβγαινε ξανά έξω, δίχως να δίνει στόχο. Όταν έβλεπε τον Μ., τον χαιρετούσε. Όχι όμως και οι συγκάτοικοι, ακόμη και μετά την αποκατάσταση της δημοκρατίας, όταν σχεδόν όλοι οι Αθηναίοι φορούσαν τα χρώματα της αντίστασης και είχαν να αφηγηθούν ηρωικές πράξεις. Ο μικρός, σε άλλη ηλικία έμαθε από τρίτον ότι ο Μ. είχε ανάλογη πράξη στο ενεργητικό του κατά την περίοδο της άλλης κατοχής. Όμως δεν ζούσε, για να τον ρωτήσει.