Nelly Sachs
(Νέλλη Ζαξ)
AX KAI NA ήξερα,
Πού αναπαύτηκε το τελευταίο σου βλέμμα.
Ήταν μια πέτρα που πολλές τελευταίες ματιές
Είχε πιει, μέχρι να πέσουν τυφλωμένες
Πάνω στους τυφλούς;
Ή μήπως ήταν χώμα,
Αρκετό για να γεμίσει ένα παπούτσι,
Κι είχε κιόλας μαυρίσει
Aπό
τόσου αποχωρισμού
Kαι τόσου
θανάτου προετοιμασία;
Ή μήπως ήταν ο τελευταίος σου δρόμος,
Που σου ‘φερε αποχαιρετισμό απ’ όλους τους δρόμους
Που είχες περπατήσει;
Ένας νερόλακκος, ένα κομμάτι μέταλλο που καθρεφτίζει,
Ίσως η αγκράφα της ζώνης του εχθρού σου,
Ή κάποιος άλλος μικρός μάντης
Τ’ ουρανού;
Ή σου έστειλε αυτό το χώμα,
Που δεν αφήνει κανένανε να φύγει δίχως αγάπη,
Έναν οιωνό στον αέρα,
Υπενθυμίζοντας στην ψυχή σου να σπαράξει
στο χιλιοβασανισμένο της κορμί;
[Μετάφραση Α. Α.]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου