Χίλντε Ντομίν ΙΙ [Ποιήματα στη σκιά του Ολοκαυτώματος]

 

Πάντα στριφογυρνούν

 

Πάντα στριφογυρνούν

στον ψυχρό άνεμο

ανήμπορα

 

στριφογυρνούν τα λόγια μου

με τα φτερά της νοσταλγίας

ανέστια

 

κάποτε στο συναπάντημα ενός χαμόγελου

κανείς δεν κουβαλά μονάχος τη ζωή

μόνο στριφογυρνώντας

Απελευθερωμένη

 

Απελευθερωμένη

ταξιδεύει μια λέξη

 

στο νερό του χρόνου

και γυρνάει

κι επιπλέει

ή βυθίζεται.

 

Με έχεις καιρό λησμονήσει.

Κι εγώ δεν θυμάμαι κανέναν,

ούτε εσένα

ούτε κανέναν

 

Αυτή η λέξη από μένα σε σένα,

αυτή η ταξιδιώτισσα λέξη

θα μπορούσε από οποιοδήποτε

δέντρο

 

να έχει πέσει στο νερό.

Λόγια

 

Τα λόγια είναι ώριμα ρόδια,

πέφτουν στο χώμα

Και ανοίγουν.

Γυρνάει όλο το μέσα έξω,

Ο καρπός ξεγυμνώνει το μυστικό του

και δείχνει τον σπόρο του,

ένα καινούργιο μυστικό.