ΑΓΑΘΟΚΛΗΣ ΑΖΕΛΗΣ

Ο λάκκος των αθώων: Μια αφήγηση

Στον αριθμό 41, επαρκή αναγνώστη

Ο γνωστός στον παιδόκοσμο γοητευτικός αφηγητής Χανς Κρίστιαν εξαφανίστηκε μετά από σύντομο πέρασμά του από τα ντοκ της Τριγουελάνδης, αφού ολοκλήρωσε ετήσιο ταξίδι με τη σημαία του υπερωκεανίου Αλέξανδρος ο Τιτάνας, το οποίο εγκατέλειψε στη φάση που τα ποντοπόρα της όλβιας χώρας άλλαζαν καπεταναίους, μετά την μεγάλη επανάσταση σταχανοβικής ποιοτικής ποσότητας που έλαβε χώρα στην επικράτεια. Η απώλειά του σηματοδότησε μια μακρά περίοδο θλίψης για μένα, αφού οι αλληγορίες του ήταν η μόνη παρηγοριά σε έναν κόσμο γεμάτο συνταρακτικές βεβαιότητες, ασφαλείς τύπους και υπερτροφικά εγώ που σαν αερόστατα διέσχιζαν τους αιθέρες, σκεπάζοντας όσα δειλά υποκείμενα, ελέω κοινωνικού δαρβινισμού, αδυνατούσαν να αναδιπλώσουν αρετές και πλησίστια να διεμβολίσουν τα όνειρα του συλλογικού υποσυνείδητου. Έτσι διετάραξε τις νέες σαθρές σταθερές μου ένα μαίηλ που ήρθε από το πουθενά με την υπογραφή του. Είχε από καιρό ξεκινήσει ένα γύρο του κόσμου και σε μια στιγμή μοναξιάς σκέφτηκε, λέει, να μου στέλνει ανταποκρίσεις με τα παράξενα του κόσμου που έβλεπε μπροστά του, σαν νέος Καντίντ του Βολταίρου, για να βάζει τις σκέψεις του σε τάξη και για να κρατάμε μια στοιχειώδη επαφή. Καθώς έμελλε να διαπιστώσω, οι ανταποκρίσεις του ξεπερνούσαν κατά πολύ τον ταπεινό διαφωτιστή, κυμαινόμενες μεταξύ Θείας Κωμωδίας του Δάντη και Οδύσσειας του Ομήρου.

Ανταπόκριση 1. Από τη νήσο Σχερία

«Όταν αποβιβάστηκα στη νήσο Σχερία», έγραφε στην πρώτη του ανταπόκριση ο σοφός Χανς Κρίστιαν, «σκόπευα να περάσω εκεί το συνηθισμένο μου περιηγητικό δεκαπενθήμερο. Η απρόσμενη κατάσταση που απάντησα με καθήλωσε και η αναχώρησή μου έμελλε να καθυστερήσει απροσδιόριστα. Σε εκείνο το απόμακρο λοιπόν νησί, συνέβαιναν πράγματα πρωτόγνωρα ακόμη και για μια ζωηρή, νοσηρή θα την ονόμαζαν οι Τριγουελάνδιοί σου, φαντασία! Εκεί λοιπόν αντί να πηγαίνουν τα παιδιά σχολείο, πήγαιναν οι ηλικιωμένοι! Ηλικιωμένοι θεωρούνταν όσοι ξεχνούσαν τις παιδικές συνήθειες! Για την οργάνωση του όλου πράγματος είχαν συγκροτήσει ένα κομισαριάτο ηλικιωμένης παιδιάς, το οποίο επενέβαινε αυτόματα σε κάθε περίπτωση υπερβολικής ωρίμανσης των νέων. Κι επειδή η διοίκηση ήταν σοβαρή και όχι αλαφροΐσκιωτη όπως στην Τριγουελάνδη, όρισε τα παιδιά να συμβουλεύουν τους ηλικιωμένους στα κρίσιμα θέματα. Εντυπωσιακές υπήρξαν οι αρχές και οι απαρχές της οργάνωσης. Καταρχάς προκρίθηκαν κατά προτίμηση ως κομισάριοι οι παιδικότεροι των παίδων, για να είναι πιο κοντά στη γνώση των συνηθειών της ηλικίας. Μετά, για να εντρυφήσουν στην ψυχοσύνθεση και τις συνήθειες των γερόντων, τους ζήτησαν με διορία δύο ημερών να καταθέσουν πλήρες πρόγραμμα παιδικοτροπίας, ανεξαρτήτως ηλικίας, γνώσης, σύστασης της ομάδας βάσης, ενδεχομένων δεικτών θνησιμότητας. Ο λόγος ήταν η επίτευξη υψηλών δεικτών παραγωγικότητας, καθώς οι ηλικιωμένοι έδειχναν σύνδρομα προσυνταξιοδοτικής αδράνειας. Το μέτρο απεδείχθη λυσιτελές, καθώς η παιδικοτροπία μπάζωσε την τάφρο των ηλικιών και μια ανέμελη δημιουργική ευτυχία άρχισε να απλώνεται στις πλαγιές της Σχερίας. Για να μην πάει χαμένη τόση απελευθερωμένη ενέργεια και παιδικοτροπία, το κομισαριάτο, ενθουσιασμένο από τον ίδιο τον εαυτό του, αποφάσισε να αναθέσει νέο καθήκον στους παρολίγον τροφίμους του νησιωτικού ΚΑΠΗ: Τόσο γρήγοροι που ήταν, δεν θα περίττευε και ένα διαγώνισμα, ώστε να ελεγχθεί ο βαθμός επαρκούς παιδικοτροπίας των ηλικιωμένων. Κι επειδή τα παιδιά γνωρίζουν την παιδικότητα, όχι όμως και την παιδικοτροπία, το κομισαριάτο ζήτησε από τους γνώστες της κατάστασής τους ηλικιωμένους να δώσουν και τις σχετικές απαντήσεις, στη γλώσσα της παιδικοτροπίας και όχι της παιδικότητας, για να λυθεί κάθε ενδεχόμενη παρεξήγηση. Τέλος, καθώς η προθυμία των παρολίγον τροφίμων αποδείχθηκε συγκινητική, το κομισαριάτο σκέφτηκε να προβεί και σε μια αξιολόγηση της υφιστάμενης παιδικοτροπίας, διαδικασία στην οποία τα παιδιά θα διατηρούσαν κορυφαίο ρόλο. Δεν θα αναφερθώ εδώ στην ψυχολογική πίεση που ασκήθηκε στους αμετανόητους γεροντότροπους, προκειμένου να προσαρμοστούν στα προστάγματα των καιρών. Αυτό που αξίζει να υπογραμμιστεί είναι ότι η πλειονότητα των γεροντοτρόπων παιδοτροπίασε, συνάμα όμως το ίδιο έκανε και η ομάδα των επιλέκτων επιμόνως παίδων, οι οποίοι για να διαφύγουν τον κίνδυνο της πλήρους συνεπειών αυτοκριτικής, απεκδύθηκαν την παιδικότητα και ενεδύθησαν την παιδικοτροπία. Έτσι καταργήθηκε η πάλη των τάξεων, όπως θα έλεγε κάποιος παλαιομαρξιστής του δικού σας κόσμου, ή το χάσμα των γενεών, σύμφωνα με φιλόλογο με μεταμοντεσοριανές ανησυχίες…»

Σε αυτό το σημείο ο υπολογιστής κρέμασε και δεν ολοκλήρωσα την ανάγνωση του μηνύματος, που κόντευε να μου γίνει εφιάλτης. Με έπιασε μεγάλη απογοήτευση, καθώς χρειαζόμουν μια ολοκληρωμένη εικόνα, για να μπορώ να προτείνω τις ιδέες σαν δικές μου στις βαθιές συζητήσεις που γίνονται στα φόρα της τριγουελανδικής Ιπποκράτους για ζητήματα παιδείας και νοοτροπιών. Ο θεός της τεχνολογίας ας βάλει το χέρι του!

Αγαθοκλής Αζέλης [Οκτώβριος 2008]