Σάββατο 30 Απριλίου 2011

Ράινερ Μαρία Ρίλκε, Ανάμνηση

Και περιμένεις, προσμένεις το Ένα
που τη ζωή σου ατέλειωτα πληθαίνει·
Το ισχυρό, ασύνηθες,
το ξύπνημα των λίθων
σε βάθη, σε σένανε στραμμένα.

Φέγγουνε στ’ αναλόγιο
τα βιβλία σε χρυσό και καστανό·
κι εσύ σκέφτεσαι ταξιδεμένες χώρες,
φωτογραφίες, τα ενδύματα
γυναικών ξαναχαμένων.

Και τότε ξέρεις ξαφνικά: αυτό ήταν·
Σηκώνεσαι και στέκεται μπροστά σου
ενός περασμένου χρόνου
φόβος και μορφή και προσευχή
 
Μετάφραση: Αγαθοκλής Αζέλης

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου